(Posıtıvısm) Olguculuk.
Ontolojik düzeyde, sadece gözlemienebilen, niceliksel zaman içinde ve
duyularla algılanabilen şeylerin varlığının doğrulanabileceği varsayımından
hareketle, bütün gerçekliği olgusal gerçeklik kategorisi ile sınırlayan;
epistemolojik düzeyde İse gerçek bilginin ancak duyu organları aracılığıyla
elde edilebileceğini kabul ederek sezgi, ilham, metafizik kurgu ve olgusal
temele dayanmayan, mantıksal çıkarım yoluyla elde edilen bilgileri gerçek ve
sağlam bilgi alanı dışına iten yaklaşım. Bkz. akılcılık, gerçekçilik, Sezgicilik.
|