(Dualısm) İkicilik.
înanç-bilgi, ruh-beden, zihin-madde, maddî-manevî gibi son tahlilde birbirine
indirgeneme-yen, dolayısıyla da birbirinden türetilemeyen ya da birbiriyle
açıklanamayan iki ayrı özün veya iki nihaî prensibin her şeyin temelini
oluşturduğunu savunan felsefî görüş; varoluşu ikilemler halinde anlama ve
anlamlandırma temeline dayalı yaklaşım.
|
