Kebîre sâhibi îmândan çýkmaz. Kebîre sâhibinin hâli Allahü teâlânýn irâdesine kalmýþtýr. Dilerse baðýþlar, dilerse azâb eder. (Ýmâm-ý Rabbânî)
Kebîre iþlemek küfr deðil, fýsktýr, emre itâattan çýkmaktýr. (Ýmâm-ý Rabbânî)
Büyük günâh iþleyenin îmâný gitmez. Harama helâl derse, îmâný gider. Günâhlar ikiye ayrýlýr: Kebâir, büyük günâhlardýr. Meselâ: 1) Bir þeyi Allahü teâlâya ortak etmek. Buna þirk denir. Þirk, küfrün en kötüsüdür. 2) Bir insaný veya kendini öldürmek. 3) Sihir yâni büyü yapmak. 4) Yetim malý yemek. 5) Fâiz alýp vermek. 6) Muhârebede düþman karþýsýndan kaçmak. 7) Temiz kadýnlarý kazf etmek, yâni nâmuzsuz demek. Her günâhýn büyük olmak ihtimâli vardýr. Hepsinden kaçýnmak lâzýmdýr. (Teftâzânî, Reyhâvî)
|
