Sûfî yâni tasavvuf yolunda bulunan bir kimse, baþlangýçta kendi makâmýndan bahseder, hâli ile ilgili þeyleri anlatýr. Fakat kalb gözü açýlýnca, hayrette kalarak sükût eder, susar. (Ebû Abdullah Nebâcî)
Þükrün sonu hayrettir. Çünkü þükür de Allahü teâlânýn þükredilmesi icâbeden bir nîmetidir. Bu ise, sonsuza kadar, böyle gider. (Yahyâ bin Muâz)
Geldi hûrîler bölük bölük buður
Yüzleri nûrundan evim doldu nur
Hem havâ üzre döþendi bir döþek
Adý sündüs döþeyen aný melek
Çün göründü bana bu iþler ayân
Hayret içre kalmýþ idim ben hemân
(Süleymân Çelebi)
|
