Rûz-ý mahþerde insanlar mahþer yerinde toplanýnca, hesaplarýnýn bir an önce görülmesi için, bütün peygamberlerden kendilerine þefâat (yardým) etmelerini isterler. Her peygamber bir özür, bahâne ileri sürerek diðerine havâle eder. Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselâma gelinceye kadar böyle devâm eder. Peygamber efendimiz; "Ben herkesten önce þefâat ederim ve herkesten önce benim þefâatim kabûl olur" buyurur. (Ýmâm-ý Gazâlî)
Ýnsanlar rûz-i mahþerde, dünyâdaki iþlerine göre haþr olunurlar. Bu zamanda mahlûkât, birbirine karmakarýþýk olur. Ýzdihâmýn (kalabalýðýn) çokluðundan birbirlerinin ayaklarýna basarlar. Herkes günâhýna göre ter içerisinde kalýr. Bâzýsý kulaklarýna, bâzýsý boðazýna, bâzýsý göðsüne, bâzýsý omuzlarýna ve bâzýsý dizlerine kadar hamamdaki gibi bir ter içinde bulunur. (Ýmâm-ý Gazâlî)
|
