Ýnsanlýk yâni insan olma, insanýn bütün ferdlerinde en yüksek derecedeki insan ile en aþaðý bir insan da eþittir. Meselâ, insan olma bakýmýndan bir peygamber ile peygamber olmayan aynýdýr. Yine yüksek makam sâhibi birisi ile bir köy çobanýndaki insanlýk eþittir. Birinde daha çok, diðerinde daha az olmaz. Çünkü insanlýk, mütevâtîdir. (Abdülhakîm Arvâsî)
Tâbi olmak, uymak kelimesi (sözü) mütevâtî sözlerdendir. Çünkü uymak demek, tâbi olanýn, uyduðu kimsenin arkasýnda gitmesi demektir. Bir kimse bir büyüðe uyarsa o kimseye tâbi; uyulan büyük zâta metbû' yâni kendisine uyulan denir. Tâbiin, metbûa uymasýnýn az ve çok olmasý ve uyduðu zamânýn az ve çok olmasý, kýsa ve uzun olmasý, uymaðý deðiþtiriyor ise de, bu deðiþiklik, farklýlýk, uymak iþinin özünü deðiþtirmez. Bunun mütevâtî olmasýný bozmaz. (Abdülhakîm Arvâsî)
|
