Gadaba gelen (kýzan, öfkelenen) insan, aklýn kontrolünden çýkmýþ olduðundan; bu kimsede basîret (kalb gözü, derin ve ince anlayýþ), düþünce, irâde (kendine hâkim olma) ve fikir diye bir þey kalmaz. Nice insanlar var ki, yaratýlýþ îtibâriyle çabuk kýzarlar. Hattâ, yüzünden gadab (kýzgýnlýk) akar. Kalbin harâret mizâcý da buna yardýmcý olur. Zîrâ gadab, ateþtendir. Nitekim, Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem þöyle buyurmuþtur: "Mizâcýn burûdeti (soðukluðu); gadabý (kýzgýnlýðý) söndürür ve þehveti kýrar. (Ýmâm-ý Gazâlî)
|
