Kur'ân-ý kerîmde meâlen buyruldu ki:
Ey günâhý çok olan kullarým! Allahü teâlânýn rahmetinden ümîdinizi kesmeyiniz. Allah günâhlarýn hepsini affeder. O, sonsuz maðfiret ve nihâyetsiz merhâmet sahibidir. (Zümer sûresi: 53)
Akýllý kendini murâkabe (kontrol) edip ölüm sonrasý için çalýþan kimsedir. Ahmak da nefsinin arzûlarý peþinden koþup, Allahü teâlâya ümid baðlayan kimsedir. (Hadîs-i þerîf-Tirmizî, Ýbn-i Mâce)
Allahü teâlâdan korkmalý, O'nun rahmetinden ümidi kesmemelidir. Ümid, korkudan çok olmalýdýr. Böyle olanýn ibâdetleri zevkli olur. Gençlerde korkunun, ihtiyarlarda ve hastalarda ümîdin fazla olmasý lâzýmdýr denildi. Korkusuz ümid, ümidsiz korku câiz deðildir. (Hâdimî)
|