Muhabbet-i zâtiyye denilen sevgi hâsýl olunca, sevgilinin nîmetleri ve elemleri (iyilik ve ýzdýrablarý), sevenin yanýnda eþit olur. Bu zaman, ihlâs (her þeyi Allah için yapma) hâsýl olur. Rabbine ancak, O'nun için ibâdet eder; kendi nefsi için deðil. Ýbâdeti, nîmetlere kavuþmak için olmaz. Çünkü ona göre, nîmetlerle azâblar arasýnda baþkalýk (ayrýlýk, fark) yoktur. (Ýmâm-ý Rabbânî)
|
