(Charısmatıc
Authorıty) îktidar sahiplerinin meşruluklarını, kendilerine atfedilen
olağanüstü kişilik Özelliklerine veya yerine getirmekle yükümlü olduklarını
iddia ettikleri büyük misyona dayandırmaları. M. Weber'ç. göre toplumsal kriz
dönemlerinde önplana çıkan bu otorite kullanım biçimi, zamanla ya yasal-ussal
otoriteye ya da geleneksel otoriteye dönüşür. Bkz. yasal-ussal otorite, geleneksel
Otorite.
|
