Mekke'de nâzil oldu (indi). Yüz on iki âyet-i kerîmedir. Sûre, bâzý peygamberlerden (Ýbrâhim, Ýshâk, Lût, Süleymân, Dâvûd, Eyyûb, Yûnus ve Zekeriyyâ aleyhimüsselâm) ve bunlarýn kavimlerini îmâna dâvet etmeleriyle ilgili husûslardan bahsettiði için bu adý almýþtýr. Enbiyâ sûresinde diðer belli baþlý konular, Allahü teâlânýn birliði, öldükten sonra dirilme ve âhiret hayâtýna dâir hükümlerdir. (Beydâvî, Kurtubî, Ýbn-i Abbâs)
Enbiyâ sûresinde Allahü teâlâ meâlen buyurdu ki:
Allah'tan baþka bir ilâh (yâni bir tanrý) daha bulunsaydý, âlemdeki nizâm (düzen) bozulur, karma karýþýk olurdu. (Âyet: 22)
Kýyâmet günü adâlet ölçüsünü ortaya koyarýz. Kimseye bir zulüm yapýlmaz. Hardal dânesi kadar iyilik eden karþýlýðýna kavuþur. (Âyet: 17)
(Ey habîbim Muhammed aleyhisselâm!) Seni âlemlere rahmet, iyilik için gönderdik. (Âyet: 107)
|